Φωτογραφία του Μίλτου Κουντούρα από το αρχείο της Νεφέλης Πατεράκη
Φωτογραφία του Μίλτου Κουντούρα από το αρχείο της Νεφέλης Πατεράκη.

Αυτοβιογραφικό σημείωμα του Μίλτου Κουντουρά

«Ο κ. Μίλτος Κουντουράς γεννήθηκε το 1889 στο Σκόπελο, χωριό αρκετά μεγάλο, κοντά στο γραφικώτατον κόλπο της Γέρας, του νησιού της Μυτιλήνης. Αφού τέλειωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Γυμνάσιο της Μυτιλήνης, πήγε στην Αθήνα όπου ακολούθησε μαθήματα στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου. Οι ενθουσιασμοί του για την τέχνη και η νεωτεριστική ιδιοσυγκρασία του τον οδήγησαν αμέσως από τα πρώτα χρόνια να γνωριστεί με τους λογοτεχνικούς κύκλους της Αθήνας και του «Νουμά», και έγινε ένας από τους ιδρυτές και δημιουργούς της καλής εποχής της «Φοιτητικής Συντροφιάς» που επί ένα έτος γραφεία και τόπο συγκεντρώσεως των μελών της είχε το φοιτητικό του δωμάτιο (1909-10). Αφού πήρε το δίπλωμά του διορίστηκε διευθυντής στο Ημιγυμνάσιο Βολισσού και αμέσως κατόπι καθηγητής των Ελληνικών και κυρίως της Νεοελληνικής λογοτεχνίας στην Εμπορική Σχολή της Χίου, όπου διδάσκει έως σήμερα συντελώντας συνάμα στη διαμόρφωση μιας νέας πνευματικής και καλλιτεχνικής ζωής του τόπου.

Ο κ. Κουντουράς είναι κυρίως δραματικός συγγραφέας. Οι αλλεπάλληλες επιστρατεύσεις στις οποίες υπηρέτησε ως στρατιώτης και αξιωματικός τον εμπόδισαν έως σήμερα να συγκεντρώσει και να δημοσιεύσει όλο το έργο του, που μεγάλο μέρος του είναι ακόμη ανέκδοτο και σκορπισμένο σε μισοτελειωμένα χειρόγραφα και σημειώσεις. Έτσι σχεδόν έτοιμα είναι η τραγική φαντασμαγορία «Το Γραφτό» (1909), ο «Σταύρος Τραντάλης» δράμα (1913), και μισοτελειωμένα «Η κουτσουρεμένη ελιά», «Γεσθημανή», «Διγενής Ακρίτας», «Σάτυρος» κτλ. δράματα που άρχισε να τα γράφει σε διάφορες εποχές και που έχει πάντα στο νου του κάποτε να τ’ αποτελειώσει.

Εκτός από αυτά και σχετικά με την Επιστήμη του, μαζεύει υλικό για τη μελέτη της Νεοελληνικής λογοτεχνίας, καθώς επίσης και για τη ζωή του παιδιού αναφορικά με την καλλιτεχνική και φιλελεύθερη διαμόρφωση της πλούσιας ψυχής και του μυαλού του. Ένα σωρό σημειώσεις γύρω στην ψυχή του παιδιού, στηριγμένες κυρίως στις παιδικές εκθέσεις και σε ατομικές παρατηρήσεις δε χρειάζονται παρά κατάταξη και συναρμολόγηση για να δημοσιευτούν.

[…] ΄Ετσι σύμφωνα μ’ ένα σύστημα βγαλμένο από μια ενθουσιώδισσα και πάντα νεωτερίζουσα ιδιοσυγκρασία και από τη μελέτη της ζωής, ο κ. Κουντουράς είναι ένα μίγμα απαισιοδοξίας και αισιοδοξίας. Αυτό δημιουργεί την παρήγορη απόλαυση της ζωής που ορμά εξελιχτικά και ακατάσχετα προς το Όμορφο, συμφιλιωμένη, οδηγούμενη και ανυψούμενη από τα διπλά στηρίγματα της Αγάπης και της Αλήθειας».