Σχολείο και ζωή – 4.Ο Καραχρίστος
Ο Καραχρίστος ήταν ένας κόσμος άντικρυς αντίθετος με το δικό μου και η σύγκρουση των δυο αυτών κόσμων ήταν μοιραία και θα γινόταν πολύ σύντομα.
Ο Καραχρίστος ήταν ένας κόσμος άντικρυς αντίθετος με το δικό μου και η σύγκρουση των δυο αυτών κόσμων ήταν μοιραία και θα γινόταν πολύ σύντομα.
Σ’ αυτούς μιλούσε η συνήθεια, το δόγμα και το παρελθόν και δεν ήταν ικανοί να το αντιμετωπίσουν εχθρικά και να ζητήσουν με νέες μορφές και νέες γραμμές να το μεταβάλουν. Ήταν παθητικοί και μοιραίοι άνθρωποι, δούλοι μιας παραδεγμένης κατάστασης, δεν ήταν ελεύθεροι και δημιουργικοί ενατενιστές ενός ωραίου αύριο.
Έχω την απόφαση για τους κακούς να κάνω το περιβάλλον του Σχολειού τόπο κόλασης που να μη είναι δυνατό να ζήσουν. Ή το Σχολειό και το περιβάλλον του θα γίνει πολύ καλό, πολύ ηθικό, πολύ τίμιο, πολύ ανώτερο από τα συνηθισμένα, ώστε οι κακοί να μη έχουν θέση εκεί, ή εάν αποτύχω, αυτό θα μου δείξει ότι εγώ δε θα ’χω θέση εκεί μέσα, ώστε να αποχωρήσω προτού η πολιτική και κομματική διαφθορά με διώξει…
Φυσικά μέσα σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, παλαιικό και δύσπιστο οτιδήποτε ν’ αποφάσιζε κανείς να κάνει θ’ αποτύχαινε, γιατί με σκούρα γυαλιά δε μπορεί κανείς να δει κρουσταλλένιο τον ήλιο και εφόσον οι συνεργάτες μου θα ζούσαν μέσα σε παλιά και τριμμένη σχολική φόρμα, δε θα ήταν δυνατό να δούνε, να καταλάβουν και να εκτελέσουν ό,τι ήθελα εγώ, που ζούσα σ’ εν’ άλλον κόσμο, απολύτως και άντικρυ διαφορετικό από το δικό τους.